Cherreads

Chapter 22 - กล่องไม้จากอดีต

สายลมยามเช้าพัดเบา ๆ ผ่านช่องหน้าต่างบานเล็ก

ภายในห้องใต้ดินเก่าใกล้หอพระ สมุดบันทึกเล่มเก่าและกล่องไม้ขนาดพอมือถูกวางเรียงอยู่บนผ้าไหมซีดจาง

เซียนหลันนั่งลงอย่างเงียบเชียบ

นางรู้ว่าทุกวินาทีที่ผ่านไป…คือการแข่งกับคนที่ไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้า

เพราะศัตรูตัวจริง ไม่จำเป็นต้องอยู่ในสนาม

หากแต่เฝ้าดูจากเงา และขยับมือเพียงเล็กน้อย โลกก็อาจเปลี่ยน

กล่องไม้สีน้ำตาลเข้มมีตรา “ฉินจื่อ” จาง ๆ บนฝา

คือกล่องของราชเลขาฝ่ายบัญชีที่ถูกถอดตำแหน่งไปพร้อมกับการล่มสลายของพระชายาอี้เฟย

นางเปิดฝากล่องด้วยปลายนิ้ว

ภายในมีเพียงแค่ “ม้วนบัญชีหนึ่งม้วน”, “เศษผ้าเก่า” และ “เหรียญหยกทรงกลมขนาดเท่าเหรียญกษาปณ์”

ม้วนบัญชีทำด้วยกระดาษฝาง อายุเกือบสิบปี

ข้อความส่วนใหญ่ซีดจนแทบอ่านไม่ออก

แต่มีบางตัวอักษรที่ถูกเขียนซ้อนทับใหม่ด้วยหมึกแดง

“สำนักจัดซื้อหลวง ปีหลี่ที่ 7”

“รายการ: ไข่มุกดำ, ทองคำเปลว, ผ้าทอลายเมฆ, หยกขาว — ส่งไปยังตำหนักกุ้ยเฟย”

เซียนหลันหลับตา

แม่ของนาง…ในขณะเดียวกันกลับถูกใส่ร้ายว่า “เบียดบังราชสมบัติ” ทั้งที่ไม่มีหลักฐานแม้แต่น้อย

แต่ตอนนี้ รายการเหล่านี้กลับมุ่งตรงไปยังอีกคนหนึ่ง

นางหยิบ “เศษผ้าเก่า” ขึ้นดู

ปรากฏลายปักเป็นรูป หงส์คู่มังกร อันเป็นตราส่วนพระองค์ของ “พระชายาอี้เฟย”

แต่กลับถูกลบด้วยหมึกสีดำและมีรอยตัดขวาง

“ราวกับมีคนพยายาม ‘ลบตัวตน’ ของแม่…ออกจากทุกอย่างที่เคยมี”

แต่คนที่ทำได้ขนาดนี้…

ต้องไม่ใช่แค่กุ้ยเฟย

ต้องมีคนใน “ระบบ” ที่ร่วมมือด้วย

เหรียญหยกในกล่อง…กลับเป็นสิ่งที่นางไม่ได้คาดไว้

มันเป็น “เหรียญเบิกคลังลับ” ของวังหลวง

เหรียญที่แม้แต่รัชทายาทยังต้องผ่านขั้นตอนยืนยันเพื่อใช้

แต่นี่…กลับอยู่ในกล่องของคนที่ถูกขับออกจากตำแหน่ง

“ถ้าเหรียญนี้เป็นของจริง…นั่นหมายถึงใครบางคนเคย ‘เบิกคลัง’ โดยไม่ผ่านราชโองการ”

นางจัดเก็บหลักฐานทั้งหมดไว้ในกล่องไม้เดิม

ปิดฝาแล้วเขียนด้วยหมึกใหม่ว่า

“กล่องนี้เป็นของพระชายาอี้เฟย ฝากไว้ที่เซียนหลันจนกว่าจะถึงวันพิธีเชื่อมพันธมิตร”

นั่นคือหมากที่นางวางไว้

ไม่ใช่เพื่อแฉในวันนี้

แต่เพื่อส่งสารถึงคนที่คิดว่านางไม่มีหลักฐานแล้ว

กลางวันวันเดียวกัน – ตำหนักรัชทายาท

เฟิงอวี้หานอ่านรายงานข่าวจากสายลับในราชสำนัก

“กล่องไม้ฉินจื่อปรากฏขึ้นที่หอพระ ใครบางคนปล่อยให้ขุนนางสายกลางได้เห็นม้วนบัญชี แต่ไม่ทั้งหมด”

เวินอี้เฉินถามขึ้น

“ท่านไม่กลัวว่าเซียนหลันจะเอาทั้งหมดไปแฉในการประชุมหรือ?”

เฟิงอวี้หานวางพัดไม้จันทน์ลง

“หากนางต้องการเปิดเผย…นางคงไม่ใช้เสี้ยวเดียวของความจริงเป็น ‘เหยื่อล่อ’”

“ข้ากลับคิดว่านางกำลังหา ‘ปลาที่ซ่อนตัวในเงา’ ให้โผล่ขึ้นมาเสียก่อน”

คืนนั้น

เจียงซินหลัวได้รับกลอนบทหนึ่ง

“จันทร์เสี้ยวคลี่เมฆา คืนฟ้าครึ้มปิดกล่องไม้

หยกกลมบังบัญชีเก่า เงาเก่ายังไม่ลบไป”

นางอ่านแล้วแย้มยิ้ม

นี่คือถ้อยคำจากเซียนหลัน

สั้น

แต่ชัดเจน —

“ข้ายังไม่เปิดไพ่ทั้งหมด แต่อยากรู้ว่าเจ้าจะลงไพ่ใบไหนก่อน”

เจียงซินหลัวตอบกลับด้วยภาพวาดหนึ่งภาพ

ภาพที่มี “เหรียญหยก” แบบเดียวกัน

แต่ทว่ามีรอยร้าวกลางวง

คือคำตอบในเชิงสัญลักษณ์

ว่า “ข้าเองก็ถือเหรียญนั้นไว้…แต่ไม่เคยใช้มันเต็มที่”

กลางดึก

ที่หอเงาของสำนักข่าวสารลับ

ชายในชุดคลุมดำกำลังรายงานต่อบุรุษผู้หนึ่งซึ่งใบหน้าอยู่ในเงามืด

“แผนที่ 3 เริ่มรั่วจากหอพระ บัญชีหลวงกระจายสู่มือขุนนางสายปฏิรูป”

เสียงต่ำแผ่วตอบกลับมา

“เร็วไป…เธอไวเกินที่เราคิด”

“เกมนี้ ข้าจะไม่ยอมให้นาง ‘ใช้ความเงียบ’ เป็นดาบต่ออีกแล้ว”

ชายผู้นั้นคือใคร ไม่มีใครรู้

แต่รอยแผลเก่าบนข้อมือ…เหมือนกับภาพในตำนาน

ผู้ที่เคยอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของ “คลังลับในเงา”

More Chapters