Cherreads

Chapter 21 - บทสนทนาในคืนฝน

เสียงฝนพรำลงอย่างแผ่วเบา

ละอองเย็นเฉียบกระทบขอบชายหลังคา ละเลียดเป็นเส้นยาวลงมาตามเงาของศาลาหิน

เจียงซินหลัวยืนอยู่ใต้ต้นหลิวต้นหนึ่ง ดวงตาใต้ผ้าคลุมสีดำจับจ้องไปยังตำหนักฮวาหลานอย่างแน่นิ่ง

นางเคยอยู่เบื้องหลัง

เคยเป็นเงาของเงา

เคยคิดว่าการเดินบนเส้นทางสายลับคือความภาคภูมิที่สุดในชีวิต

แต่ตอนนี้ ทุกคำสั่งที่ถูกส่งมา…กำลังตีกลับด้วยคำถามจากข้างในหัวใจ

“ทำลายพยานทั้งหมดก่อนพิธีเชื่อมพันธมิตรจะเริ่ม…”

ประโยคจากจดหมายเจี้ยนหรงยังสะท้อนในใจ

เซียนหลัน…ผู้หญิงที่นางเคยคิดว่าต้องล้มให้ได้

ตอนนี้กลับเป็นคนเดียวที่นาง “ไม่อยากลบ” ออกจากกระดาน

เจียงซินหลัวไม่รู้ว่าตัวเองเดินมายืนหน้าตำหนักนี้ตั้งแต่เมื่อไร

รู้เพียงว่าขาไม่ได้หยุดก้าวตั้งแต่ใจเริ่มหวั่นไหว

บ่าวเฝ้าตำหนักมองหญิงแปลกหน้าผ่านม่านฝนอย่างลังเล ก่อนจะชะงัก เมื่อคนตรงหน้าพูดเบา ๆ

“ไปบอกองค์หญิงว่า ‘ท่านหญิงจันทร์เสี้ยวจากแคว้นเจี้ยนหรง’ มาขอพบ”

บ่าวผู้นั้นเบิกตากว้าง — ชื่อเล่นนี้ไม่มีใครใช้มานานหลายปี

นั่นคือชื่อปลอมที่เจียงซินหลัวเคยใช้ระหว่างเดินทางผ่านแคว้นต้าเซี่ยในฐานะบัณฑิตสาว

แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้…

ภายในตำหนักฮวาหลาน

เซียนหลันยืนรอใต้ชายคา เงาร่างในชุดคลุมบางแนบแน่นกับแสงเทียนจากห้องด้านใน

เมื่อสายตาพบกับเจียงซินหลัว

เงียบงันครู่หนึ่ง…ไม่มีใครเอ่ยถ้อยคำใด

จนกระทั่งนางเอกเป็นฝ่ายยิ้มบาง ๆ

“เจ้ากล้ามากนะที่มาแบบนี้…ในคืนฝนที่คนมากมายกำลังรอเห็นข้า ‘ลื่นล้ม’”

เจียงซินหลัวถอนผ้าคลุมศีรษะออก เผยผมยาวที่ชื้นฝนเล็กน้อย

“ข้าเคยเป็นคนล่าข้อมูล แต่ไม่เคยรู้ว่า ‘ความเงียบ’ บางครั้งก็ดังกว่าคำสั่งจากเบื้องบน”

เซียนหลันพยักหน้าเบา ๆ

“นั่นแหละคือสิ่งที่ข้ารู้จักมานาน…เงียบ จนคนอื่นนึกว่าข้าไม่มีเสียง”

ทั้งสองนั่งลงที่ม้านั่งใต้ชายคา

เสียงฝนหยดบนพื้นไม้ดังเป็นจังหวะชวนคิด

เจียงซินหลัววางกล่องไม้ขนาดเล็กลงบนโต๊ะ

“ในนี้คือบัญชีที่ควรถูกเผาทิ้ง”

“แต่ข้าเลือก ‘ไม่เผา’ เพราะเจ้า…เพราะสิ่งที่เจ้าเป็นในตอนนี้ ไม่ใช่ภาพในรายงาน”

เซียนหลันเลิกคิ้วเพียงนิด

“ข้าไม่แน่ใจว่าควรดีใจหรือระวังตัว…เพราะข้าเองก็ไม่ใช่คนใสสะอาด”

“ข้าทำให้คนบางคนพังพินาศ เพียงเพราะเขาคิดว่าข้าจะไม่รู้ทัน”

เจียงซินหลัวหลุบตา

“เจ้ารู้ตัวหรือไม่ ว่าเจ้าใช้ความเฉยชาของตน…เป็น ‘เสียงตอบโต้’ ที่แสบที่สุด”

“รู้…”

เซียนหลันยิ้มจาง

“แต่ข้าไม่แน่ใจว่าควรขอบใจเจ้า หรือเตือนใจตนเองไม่ให้เชื่อเจ้าเร็วเกินไป”

ฝนเริ่มหยุดตก

เจียงซินหลัวลุกขึ้นยืน

“ข้าไม่ได้มาขอเป็นพวกเจ้า”

“แต่ข้า…จะไม่เป็น ‘หมากของใคร’ อีก”

“ถ้าข้าเลือกลงมือ ข้าจะเป็นผู้เดินเกม ไม่ใช่เบี้ยที่รอคนเขี่ยทิ้ง”

เซียนหลันยืนนิ่ง มองหญิงสาวที่เธอเคยเผชิญหน้าในฐานะศัตรู วันนี้เปลี่ยนมาอยู่ในฐานะ “เงาเคียงข้าง”

“ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่หายไปจากกระดานนี้เร็วเกินไป”

“ข้าอยากรู้ว่า ‘เจียงซินหลัวที่ไม่ใช่เงา’ จะทำเกมได้สวยแค่ไหน”

เมื่อเงาร่างของเจียงซินหลัวลับจากสายตา

เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังจากด้านหลัง

เฟิงอวี้หานยืนพิงเสาไม้ มือไขว้หลัง ใบหน้าราบเรียบ

“เจ้าปล่อยให้เธอมาเจอแบบนี้…ไม่กลัวคนจะเข้าใจผิดหรือ?”

เซียนหลันไม่หันมามอง

เพียงตอบเสียงเรียบ

“ข้าไม่เคยกลัว ‘คำครหา’ มากเท่ากลัวจะเสียโอกาสฟังความจริงจากปากศัตรู”

เฟิงอวี้หานหัวเราะเบา ๆ

“ข้ากำลังเริ่มไม่แน่ใจว่าใครวางหมากเหนือกว่ากันแน่…”

More Chapters